Het gaat beter??

De laatste tijd ben ik een aantal keren gewezen op mijn antwoord op de vraag hoe gaat het met je? Waarop ik dus eigenlijk altijd antwoord "Het gaat beter"
Waarom zeg je dat nou? Dat doe je alleen maar om mensen gerust te stellen. Daardoor gaan mensen ook gelijk denken dat er niks aan de hand is geweest en ga zo maar door.
En daar ben ik over na gaan denken. En ja natuurlijk zeg ik dat alleen maar om die reden. Een geruststelling, maar ook voor mezelf is het makkelijker om dat te zeggen. Ik kan maar moeilijk onder woorden brengen hoe ik me werkelijk voel. En eigenlijk weet ik niet eens hoe ik me werkelijk voel. Ik heb geen neiging meer om van het flat af te springen. En als het helemaal zwart om je heen is geweest en de grond verdwenen was, gaat het al snel beter als er weer een zonnestraaltje binnenkomt en je voeten de vloer weer voelen.
Maar alles bij elkaar is er dus nog steeds niks gebeurt, er is iets mis gegaan met de aanvraag van de vervolgtherapie. Daardoor zit ik dus zelf ook nog met heel veel vragen, waar ik zelf met geen mogelijkheid het antwoord op kan vinden. De aanvraag is ondertussen wel geregeld, dankzij Maatschappelijk Werk.
En ondertussen spookt het nog steeds in mijn hoofd. Gelukkig blijft "de stem" een beetje rustig op het moment, weer een reden om te zeggen "het gaat beter".
Wat ik nu probeer te zeggen is dat op het moment dat ik antwoord met "het gaat beter", het niet zozeer beter gaat, maar dat ik dus geen eind aan mijn leven meer wil maken, er soms een zonnestraaltje te zien is en dat ik op dat moment misschien ook even geen zin heb om uitgehoord te worden. Nou is het natuurlijk altijd vrij voor een ander om te vragen of ik er toch over wil praten, maar er zijn maar een paar mensen die ik daar mee lastig wil vallen. En die mensen zijn al bekend dus voel je niet afgewezen, want ik moet voor mezelf kiezen.
Ik denk dat ik voorlopig nog maar even blijf zeggen "het gaat beter, maar ....."